Review of Barracuda taken from the
Dutch newspaper
DE STEM, February 2001.
Dutch. A mighty Stickman contribution ...

Motorpsycho
Barracuda
(Stickman / Sonic Rendezvous)

De Noorse groep Motorpsycho legt een ongekende productiviteit aan de dag. Amper tien manden na de release van hun ingetogen hoogtepunt Let Them Eat Cake, verrast het trio nu met het gierend rockalbum Barracuda. Op de cd, genoemd naar hun favoriete auto uit de jaren zestig, vliegt het trio heerlijk door - en in Vanishing Point ook letterlijk uit - de bocht. De zeven tracks stammen uit de inmiddels roemruchte studiosessie voor Let Them Eat Cake, maar werden door de groep terecht als 'te rockerig' beschouwd binnen dat albumconcept.

Niet dat er hier sprake is van restmateriaal, verre van dat. Nog nooit klonk Motorpsycho zo compact, zo compromisloos, zo krachtig en zo zwaar rockend. Opener Heartbreaker is een op een groovende bas leunende rocksong, zoals die voorheen alleen in de jaren zestig door bands als The Free en Led Zeppelin gemaakt kon worden. Die ruige sfeer wordt ook in de up-tempo songs daarna moeiteloos 34 minuten lang vastgehouden. Vooral de gitaarsolo's van Snah zijn weergaloos. Voeg daarbij een net niet te schallend trompetje en wat Jerry Lee Lewis pianoakkoorden en je begrijpt waarom deze recensent reeds in de zevende hemel vertoeft.

Willem Jongeneelen