Review of Barracuda taken from the
Belgium e-zine
HEAVEN #3 / 2001.
Flams / Dutch. Found at the heaven site.

Motorpsycho
Barracuda
Stickman Psychobabble 029 (Vinyl)
Rating: 3 out of [?]

Toen Motorpsycho afgelopen jaar met een verrassend rustige plaat kwam, Let Them Eat Cake, werd daaraan direct de belofte toegevoegd dat ze ook wel wat steviger materiaal op de plank hadden liggen. Nu het zover is blijkt de constatering 'stevige kost' niet overdreven. Het geluid op Barracuda bestaat uit ruige, soms psychedelische, soms subtiele en bij vlagen symfonische rock die doet herinneren aan Black Sabbath, Gong en King Crimson. Wat opvalt is een nogal fuzzy, liveachtig lofi geluid, hoewel dit toch een studioplaat is, en hoewel in de liner notes van Roadwork vol. 1 staat dat 'live nu eenmaal niet dezelfde geluidkwaliteit haalbaar is als in de studio'. Zoveel verschil is er blijkbaar toch niet. Wat ook opvalt is de korte speelduur van slechts 33 minuten, eerder een mini-lp dan een lp. En de kwaliteit van de nummers is niet erg consistent. Maar schuif Barracuda niet al te snel opzij, het venijn zit in de staart met het fraaie Dr. Hoffmanns Bicycle. Barracuda is desondanks duidelijk niet het meest geslaagde product van de afgelopen jaren. Het lijkt erop dat Motorpsycho koste wat het kost zijn sound wil blijven veranderen, maar daarbij weer is terechtgekomen vlak bij zijn uitgangspunt: hardrock. Of dat een teken is dat Motorpsycho het spoor bijster begint te raken is de vraag, maar wel is duidelijk dat Barracuda zowel in kwaliteit als kwantiteit mager is, vergeleken bij haar voorgangers. Hopelijk doorbreken Saether, Ryan en Gebhardt c.s. deze impasse snel. Al met al een redelijke, maar niet geweldige plaat.

Willem Hurkmans