Review of Let Them Eat Cake taken from the
Dutch magazine
OOR, January 2000.
Dutch. Transcription done by Erik.

Motorpsycho - "Let Them Eat Cake" (release:31.01.2000)
Motorpsycho - "The Other Fool EP"

Je kunt het moeilijk verrassend noemen dat Motorpsycho op zijn achtste studioplaat de bakens weer eens grondig verzet. De Noren verrassen tenslotte bij iedere release. Toch zal de nieuwe tour de force van Europa's toonaangevende gitaarband ongetwijfeld voor beroering zorgen. De lijfspreuk Space Is The Place namelijk (tijdelijk) vaarwel gezegd, evenals de bijbehoren gitaarexercities, zielsnijdende stemuithalen en psychedelische bouwwerken van minimaal acht minuten. Zoals het rechtgeaarde wegbereiders beaamt, blijven Bent, Snah en Gebhardt naarstig op zoek naar onontgonnen gebied binnen zichzelf. Ditmaal verklaren ze onverbloemd de liefde aan pure, veelal ingetogen pop. Bas gitaar en drums laten de hoofdrol aan gestileerde Beach Boys-harmonien, Allman Brothers-gitaren, glorieuze strijkers, een warmbloedig Hammond-orgel, weemoedige hoorns en een jazzy piano. Voordat de doorgewinterde psychonaut nu teleurgesteld afhaakt, Let Them Eat Cake is net als zijn weldadige, caleidoscopische voorganger Trust Us (1998) pas na talloze luisterbeurten op juiste waarde te schatten. Dan geven de negen zorgvuldig gearrangeerde songs stuk voor stuk hun geheimen prijs en ontstaat een hartveroverende queeste naar Het Ideale Liedje, waarin elk doelbewust aangebracht detail zijn plek kent en vindt. Van de majesteuze opener The Other Fool (die in een verkorte versie ook te vinden is op de gelijknamige, opvallend vertrouwd en dus morsig klinkende EP) tot het afsluitende supertrio Stained Glass, My Best Friend en 30/30, zijn tranende ogen, een droge keel en kippevel verzekerd. Hoewel het illustere trio zich dus ook op Let Them Eat Cake niet tussen eten en afwas laat vangen, is de uiteindelijke conclusie simpel: waar de meeste bands slecht amuseren of halfslachtig de hartsnaar beroeren, grijpt Motorpsycho wederom diep in het bestaan zelf in. Zulke bands koester je als een vriend voor het leven.

Helmut Boeijen