Concert review of the Vera-gig / 2000-04-2000 taken from the
Dutch e-zine
8 WEEKLY, May 2000.
Dutch. Found at the 8 weekly-site.

"We're in a mellow mood tonight," zei Bent Saether donderdagavond in Vera Groningen, en dus begon Motorpsycho met een aantal rustige, semi-akoestische nummers. En dat is zo leuk van Motorpsycho: de band kan voor elk optreden putten uit hun enorme discografie en geen optreden is dan ook gelijk. Geleidelijk aan werd het tempo verhoogd en werd het publiek getrakteerd op briljante popsongs als Like Always en The Other Fool, tientallen minuten durende jams met gitaren en keyboards en rockers als High Time en Kill Some Day.

Deze verscheidenheid aan stijlen en invloeden kan voor sommigen te veel van het goede zijn, maar daarmee ga je voorbij aan de essentie van Motorpsycho: de kracht van de band ligt hem juist in het zoeken naar en vinden van de ideale vorm van een liedje, een proces dat gewoon wordt voortgezet nadat een nummer is vastgelegd en uitgebracht. Op het podium blijven de drie vaste leden en hun gastspelers experimenteren en improviseren, en dat proces zorgt er voor dat een liedje als My Best Friend, dat op CD nog geen vijf minuten duurt, live uitgroeit tot een meer dan twintig minuten durend gitaarbouwwerk.

Als de band na twee-en-een-half uur in hun tweede toegift afsluit met het meesterwerk Vortex Surfer, kan het publiek weinig meer doen dan met open mond, suizende oren en tot gort gedanste benen naar huis fietsen en daar nog eens Let Them Eat Cake op te zetten.

M. Zwerver