Review of the Rotterdam-gig / 2000-04-18
taken from the
Dutch newspaper
DE VOLKSKRANT, 2000-04-19.
Dutch. Transcribed and sent in by Paul Caspers.

Motorpsycho-spil Bent Saether speeld op zijn basgitaar alsof het een slaggitaar is: niet plukkend maar harkend, en met ongekend veel aanslagen. Gitarist "Snah" heeft een houterige, Neil Young-achtige techniek. Het ziet er niet uit, maar zijn solo's zijn soms betoverend. Drummer Hakon Gebhardt mept er op los, maar draait zijn hand ook niet om voor een potje nachtclub-jazz. En het rondzingende spel van de aan de live-bezetting toegevoegde organist doet sterk denken aan Ray Manzarek van The Doors.

De bandleden van Motorpsycho zijn stuk voor stuk wat Louis van Gaal "functioneel virtuoos" zou noemen: begaafd, maar zonder mooidoenerij. Het gaat om het effect, en dat is bij de band uit het Noorse Trondheim bij vlagen overrompelend.

Bij vlagen, maar in Nighttown zeker niet de hele avond. Motorpsycho kwam in Rotterdam traag en aarzelend op gang. De gedachte dat Motorpsycho-optredens al snel een uurtje of twee"enhalf in beslag nemen, was aanvankelijk geen fijne. Redenen: de totaal onhoorbare zang en een paar eindeloze tot Grateful Dead-proporties uitgesponnen songs.

Motorpsycho wenst veel te improviseren. Waarvoor hulde, maar in Rotterdam liet de eerste spannende improvisatie een dik halfuur op zich wachten. Daarna scoords de band een aantal voltreffers, zoals in het mooie The Other Fool, afkomstig van het nieuwste album Let Them Eat Cake, dat de populariteit van de Noorse cultgroep weer een flinke zet in de rug heeft gegeven: Nighttown was zo goed als volgelopen met geconcentreerde muziekliefhebbers.

De intelligente pop van de laatste albums wordt op het podium steevast aangevuld met de ingredi"enten van het vroegste plaatwerk uit Motorpsycho's elf jaar omspannende carri'ere: gitaarnoise met veel feedback en kolkende psychedelische, of Coltrane-achtige intermezzi.

Motorpsycho opereert in de klassieke rockbezetting, maar is op zijn beste momenten een groep van zeldzaam muzikaal en stilistisch vernuft, die live ook nog eens als organisch collectief voor de dag komt. Na twee dynamische toegiften ben je geniegd de laf naar de achtergrond gemixte zang en dat enkele nummer waar maar geen eind aan wil komen voor lief te nemen.

Menno Pot