Interview with the band on occassion of the new record and tour
taken from Dutch magazine's website
LIVE-XS, September 2001.
In Dutch. Found at the live-xs site.

Met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk brengt het Noorse trio Motorpsycho platen uit. Hun jongste heet Phanerothyme en zoals verwacht is het een totaal andere plaat dan voorganger Let Them Eat Cake. Ditmaal is Motorpsycho de symfonische rock ingedoken, maar schrik niet, het is wederom een onmiskenbare Motorpsycho-plaat geworden. Bart en Remco van de band Incense gingen op zoek naar de Motorpsycho-methode.

Het tweetal heeft een waslijst met vragen opgesteld en steekt gelijk van wal. Incense zelf is momenteel heel hard aan het repeteren voor hun optreden op Lowlands en Remco en Bart willen weten of Motorpsycho ook zoveel tijd in de oefenruimte doorbrengt.

Bent (bas / zang): 'Eigenlijk repeteren we nooit. We zitten alleen in de oefenruimte om nieuwe nummers te maken. Zodra de plaat af is, doen we dat niet meer. Het heeft ook voor ons niet zoveel zin om te repeteren voor optredens omdat we op het podium zo graag improviseren. Soms speel ik live een baspartij die ik erg gaaf vind, maar het heeft geen zin om die dan in de oefenruimte te gaan repeteren. Het gaat immers om het moment. Om improvisatie. Soms pakt het goed uit en soms wat minder en dat accepteer ik ook. Ik luister ook nooit opnames van optredens terug, want we willen echt dat ieder optreden anders is. Het enige wat vast ligt zijn de nummers, maar hoe die klinken hangt van de avond af.'

Toch hebben jullie een nummer waarbij jij en Snah (gitarist) iets van een dansje doen. Steevast bij ieder optreden gaan bij dat nummer jullie instrumenten synchroon de lucht in. Er ligt dus wel iets vast of niet?
Bent: 'Dat klopt. Als we dat nummer spelen, krijg je dat dansje. We hebben ook een tijdje gehad dat we Shadows-achtige danspasjes maakten. Ook dat hangt van de avond af. Als we fit zijn, dan bewegen we wat meer. Anders niet.'
Gebhardt (drums): 'Jongens zoals wij kunnen ook niet veel anders dan gitaren in de lucht gooien.'

Ondertussen gaat Bent's mobiele telefoon af en hij vraagt of we zijn ringtone herkennen. Als we het antwoord schuldig moeten blijven helpt Snah ons uit de brand en zegt dat het Rush is en betuigt gelijk zijn liefde aan Rush. Die voorliefde verklaart het symfonische geluid van hun jongste plaat en Bart vraagt of Snah wel een naar hedendaagse muziek of andere genres als dance luistert.
Snah: 'Nee, eigenlijk luister ik alleen naar 'ouwe' muziek als Rush en Kiss. Ik vind de nieuwe plaat van Mogwai erg mooi, maar daarmee houdt het wat betreft moderne muziek wel op.'

Gebhardt: 'Daarbij gaat het vandaag de dag ook zo snel en is er zoveel. Het valt gewoon niet bij te houden.' Bent is inmiddels uitgebeld en pikt het gesprek weer op. Omdat het voor Nederlandse bands zo moeilijk is om internationaal door te breken, wil Remco weten hoe Motorpsycho dit wel is gelukt.

Bent: 'We hebben geluk gehad. Toen we begonnen deed de Noorse hardcore-scene het erg goed in landen als Duitsland. Veel van die bands waren vrienden van ons en ik heb ze gevraagd of ze wat telefoonnummers voor me hadden van boekers. Telefoonnummers gekregen, gebeld en we stonden in Duitsland.'

En hoe zit het dan met doorbreken in de VS?
'Niet', zegt Bent, 'de Amerikaanse markt is niet voor ons weggelegd. Daarvoor zijn we te vreemd. Je kunt ons als band niet in een hokje passen. Iedere plaat is anders dan de vorige plaat. We zijn onvoorspelbaar voor de Amerikanen. Daarbij willen de meeste mensen daar muzikaal behang horen en als we iets niet maken dan is het wel onopvallende achtergrondsmuziek.

Er is een tijdje sprake geweest dat Man's Ruin (label van Frank Kozik waarop bands als QOTSA, Kyuss maar ook Beaver en The Euroboys uitkomen, MA) Barracuda, een EP met daarop de hardere en niet voor Let Them Eat Cake gebruikte nummers in de VS zou uitbrengen. Maar dat is niet gebeurd. Kozik vond die nummers niet voldoende rocken. Hoe kan iemand beweren dat die nummers niet rocken?

Terwijl Bent nog hoofdschuddend peinst om de afwijzing van Man's Ruin brengt Bart het gesprek op Europese muziek en vraagt of ze aan een CD kunnen horen waar een band vandaan komt.

Gebhardt: 'Als we touren krijgen we erg veel CD's van bands en natuurlijk draaien we die en vaak hoor je gelijk van: o, dat is Duits en dat moet wel Italiaans zijn...'
Bent: '...maar ik zou echt niet weten wat er nu zo Noors is aan ons.'

Remco weet wel waarom Nederlandse bands vaak zo Nederlands klinken. Het is volgens Remco een kwestie van streven naar concensus en Remco vertelt dat ze met Incense altijd samen schaven aan een nummer en voor hij kan vragen hoe Motorpsycho te werk gaat bij het schrijven van nummers is Bent al van wal gestoken:

'Democratie hoort wat mij betreft niet thuis in muziek. Niets is zo funest voor muziek als democratie. Ik vind echt dat degene die aan komt zetten met een idee voor een nummer het laatste woord heeft. Nu weet je ook in je hoofd hoe je een nummer wilt laten klinken en als je anderen dan mee laat denken, vertroebelt het beeld dat je vooraf in je hoofd had. Ik vind dat er erg veel verloren gaat als je samen gaat sleutelen aan een nummer.'

'Nu komen we ook alle drie aanzetten met vrij vastomlijnde ideeën voor nummers. Als Gebhardt bijvoorbeeld een van zijn nummers aan ons voorspeelt, kruip ik achter het drumstel en dan pakt hij mijn bas. Nu drum ik heel anders dan hij en hij bast ook anders dan ik. Dus hoe we het uiteindelijk spelen is anders, maar het idee blijft altijd hetzelfde.'

Dus jullie twee wisselen in de studio wel van instrument. Waarom wisselen jullie op het podium niet van instrument?
Gebhardt: 'Ik vind het er niet uitzien als ik bezweet achter mijn drumkit vandaan stap om effe voor de microfoon een nummertje te zingen. Nee, dat zing ik liever vanachter mijn drumstel. Is ook wel zo veilig. Dat omslachtige hoeft ook niet zo van mij. Dat is ook de reden waarom we al drie jaar lang geen voorprogramma's meer meenemen. Ook dat is omslachtig en geeft ook altijd gedonder. We hebben erg veel apparatuur bij ons en het komt heel nauw bij ons. Als je een voorprogramma gebruik laat maken van je backline komen er altijd wel een paar kabels op plekken te liggen waar ze niet horen en dan kom je er tijdens het optreden ineens achter dat je drumpads het niet doen. Erg vervelend.'

Bent: 'Daarbij spreek je met een voorprogramma af dat ze drie kwartier hebben en vervolgens moet je ze na anderhalf uur van het podium jagen. Dan moeten wij onze set van tweeënhalf uur inkorten en is het publiek weer ontevreden. Ik weet ook wel dat ik eigenlijk beginnende bands zou moeten helpen door ze mee op tour te nemen, maar ik vind dat ik mijn bijdrage wel geleverd heb. We hebben in het verleden vaak genoeg met Duitse klotepunkbands moeten touren. We hebben wel genoeg geleden. Nu was touren met 35007 en Alabama Kids erg tof. En we gaan touren met The Soundtrack Of Our Lives, maar dat zijn vrienden en die laatste band is echt onze local hero. Dus dat is anders.'

Live data:
26 september: Tivoli, Utrecht
27 september: 013, Tilburg

Bart / Remco