Kris Kristofferson heeft altijd mogen rekenen op veel waardering voor z'n werk, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Johnny Cash en Willie Nelson zijn zijn nummers (Me & Bobby McGee, Help Me Make It Through The Night) bekender dan de man zelf. Het uitgebreide repertoire van de 'cowboy of cool' is in de loop der jaren door meer dan vijfhonderd artiesten gecovered. De allernieuwste generatie bewonderaars staat op deze schitterende tribute-cd: 'Nothing Left To Lose'. Met fantastische bijdragen van onder andere Calexico, Grandaddy, Handsome Family, Radar Brothers, Richard Buckner, Califone, Souled American, Rebecca Gates en Howie Gelb. (konk)

22 Pistepirkko bestaat twintig jaar en op dit goed gedocumenteerde overzicht staan zevenentwintig nummers, die met uitzondering van het eerste Finstalige werk, de hele carrière omvatten van 'Ou Wee!' uit 1985 tot een krachtige live-versie van 'Let The Rome Weep' van hun laatste ep 'The Train'. Dertien songs zijn lang niet verkrijgbaar geweest en er is ook materiaal opgezet dat tot op heden voor de Finse thuismarkt was gereserveerd. Mooi is de ontwikkeling van 22 Pistepirkko te horen. Op de drie tracks van hun Engelstalige eerste full-length 'Kings Of Hong Kong' luisteren we naar vrolijke sixtiesbeat/garage met een alles overheersende orgel. Via de psychedelische pop/blues van doorbraakplaat 'Bare Bone Nest', het hitje 'Birdy' uit 1992, soundtracks en allerlei obscuur materiaal komen we uiteindelijk bij hun classics van de laatste jaren: 'Eleven' en 'Rally Of Love'. De mannen zijn dan al tijden met elektronica in de weer, waardoor zij uitkomen bij hun onnavolgbare elektronische spacy pop/rock waar plaats is voor experiment, maar wel de nadruk blijft bij melodie en liedje. (konk)

Na een serie met uitstekende verzamel-CD's met tracks van het legendarische Studio 1 label komt het SoulJazz label nu met een DVD over de geschiedenis van de meest invloedrijke Jamaicaanse platenmaatschappij. Een drie uur durende documentaire met producer/oprichter Clement "Coxsone" Dodd als middelpunt. Naast Coxsonne komen ook reggae-legendes aan het woord als Sugar Minott, King Stitt, Lone Ranger, Alton Ellis en vele anderen. Aan de hand van de geschiedenis van het Studio 1 label wordt eigenlijk de geschiedenis van de reggae verrteld. Inclusief cd met 16 tracks met de grootste hits van het Studio 1 label van Delroy Wilson, Skatalites, Dennis Alcapone en meer. Dit alles voorzien van een mooi boekwerkje met prachtige extra fotos. Het ultieme reggae-Sint/Kerst kado!!! (munich)

Eu bracht eerder twee mini-albums uit, waaronder het in februari verschenen 'Tuner' (het ronde plastic doosje). Op deze eerste volledige plaat hebben de krakerige hip hop beats en wringende elektronica deels plaats gemaakt voor hippe hedendaagse fusion-jazz. Natuurlijk kunnen we er niet omheen te beweren dat dit lijkt op Boards Of Canada maar dan met wat meer up tempo beats, zodat Eu toegankelijker en stukken begrijpelijker is. Niet dat dit een nadeel is; integendeel, het synthetische geluid van digitale elektronica is grotendeels naar de achtergrond geduwd ten gunste van een meer romantische benadering: 'organic human sound' ofwel sfeervolle huiskamergezelligheid uit de digitale knoppenkast van een tweetal Russen uit St.Petersburg. Daarmee is 'Warm Math' veel uitgesprokener dan genregenoten BOC, Autechre, Aphex Twin et cetera. (konk)

De oorsprong van de muziek van The Firebirds ligt in de vroege jaren zestig. Toen scoorden enthousiaste garagebands hit na hit op lokale Amerikaanse radiostations. Die ruige rock 'n' roll en vuige surf-instrumentals vormen bij de Groninger Firebirds de hoofdmoot van het repertoire. Dat levert live al jaren spetterende shows op. Hun debuut uit 2000 was zeer overtuigend en op dit tweede album is de boodschap niet anders: The Firebirds beheersen het authentieke rock 'n' roll-geluid als de beste. Vol vuur gieren de gitaren door de elementaire sixties-sound. Niets dan hulde, waarbij we een vraag smekend aan het label stellen: Wanneer komt er eens een groot zwart stuk vinyl van deze muziek gemaakt voor de vinyljunkies? (konk)

Opgelet in gitaarland! Er is ondergronds een hoop beroering en ditmaal draait het om de luide, noisy, agressieve rock 'n' roll van The Hunches. Ze zijn amper twintig jaar oud en toch slepen ze hun invloeden uit het beladen verleden: Stones, Saints, Beefheart, New York Dolls, Stooges, Cramps et cetera. Pure rottigheid gelardeerd met klassieke rock 'n' roll romantiek, luister maar naar een nummer als 'Got Some Hate'. Ruig en toch melodieus zoals dat eigenlijk alleen The Oblivians konden, gaan The Hunches vijftien nummers lang tekeer. Ze nemen maar twee keer gas terug; het ene nummer heet meteen maar 'The Ballad', het andere is misschien wel het hoogtepunt: het subtiel stoere 'Lisa Told Me'. Dit nummer is de ideale single voor pubers van alle leeftijden. Let ook op de briljante cover 'Accident' van Electric Eels. In de verte klinkt het nu al: The Hunches zijn beter dan The Strokes. (konk)

Bij Anticon hebben ze een gevoelige neus voor goede hip hop. Dat bleek al met releases van o.a. Sage Francis, Alias en Themselves. Goeie releases blijven binnendruppelen en dat terwijl veel van Anticon's backcatalogue nog niet eens in Europa uit is. Bijvoorbeeld "Taste Of Rain......" uit 1999 van Deep Puddle Dynamics. Een concept-album wat experimentele hip hop betreft. Spooky, funky, dreigend en avontuurlijk.

Na zeven volle jaren is Twoism uit eindelijk verkrijgbaar voor iedereen. Dit album kwam eerder uit op BOC's eigen label Music70, maar slechts in een oplage van 100 stuks vinyl. Geremastered is dit (voormalig moeten we nu zeggen) verzamelaarsobject nu beschikbaar op zowel CD als LP. Marcus Eoin en Mike Sandison, het illustere gezelschap dat Boards of Canada vormt, hebben zelf hun toestemming gegeven voor deze re-release op het Warp Label. Gelukkig maar, want dit album is essentieel voor de BOC fan en kon niet langer verborgen gehouden worden. BOC's tijdloze kwaliteit maakt deze re-release even eigentijds als hun vorig releasede album Geogaddi.

Langverwachte verzameling raretracks van Dub Syndicate. Het meeste van het materiaal komt uit de periode tussen hun onbetwiste mijlpalen: "Echomania" en "Stoned Immaculate". De beste tracks van de "Classic Selection"-cd die al bijna zes jaar niet meer verkrijgbaar is. In compleet geremasterde staat krijg je het beste van Dub Syndicate gepresenteerd. De lijst met gastmuzikanten mag er zijn: Skip McDonald, Bim Sherman, Lee Perry, Talvin Singh en Flabba Holt. Op On-U Sound. (konk)

De titel van het nieuwe album van Sigur Rós is () en tracktitels zijn er niet. Zelfs niet een beschrijving van wie wat heeft gespeeld in de band. Geen bedankjes, opnameplaatsen, niets... Sommige mensen vinden dat onzin en maken zich hier druk om, maar die begrijpen nou juist niet dat een album zonder letters meer kan zeggen dan een album met. Naar mijn gevoel wil Sigur Rós duidelijk maken dat muziek niet alleen maar draait om teksten en titels, maar meer om het gevoel dat het in je oproept. Door het weglaten van de titels kan de luisteraar zich veel dichter bij deze dromerige en vol emotionele muziek plaatsen. Je bent geheel vrij om voor jezelf uit te maken waar het over gaat. Een album die niet alleen van Sigur Rós is, maar ook een beetje van jezelf... (MB)

Schitterende, lang uitgesponnen stukken met zwaar emotionele uitbarstingen. Godspeed bouwt z'n nummers (5 ditmaal) langzaam op. Nieuw zijn de subtiele ritmes, de doortastende arrangementen en de sterke productie: Steve Albini. Een geweldige opvolger van super-hit "Lift Your Skinny Fists". (konkurrent)

Producer Joe Gibbs en engineer Errol Thompson, ook wel bekend als de Mighty Two, waren in de jaren 70 omringd met de creme de la creme van Kingston. Tesamen met de beste sessiemuzikanten legden Gibbs en Thompson de heaviest pounding reggae van die tijd vast. "No Bones For The Dogs" concentreert zich op de beste dubtracks op Gibbs' label, met hits als "Earthquake" en "Babylon Bridge". Op Pressure Sounds. (konkurrent)

In 2003 is On-U Sound weer van alles van plan. Dan komen er nieuwe albums uit van Skip McDonald (featuring Sinead O'Connor), 2 Bad Card en Ghetto Priest (On-U Soundsystem & African Head Charge). Van alle drie die albums staat er al een track op deze schitterende On-U sampler. Verder nog exclusief materiaal van Asian Dub Foundation, Mark Stewart, Junior Delgado, Little Roy en Dub Syndicate. Plus tracks van On-U debutanten Shadon, Salmonella Dub, MC Ri Ra en Mutant HiFi. (konkurrent)

Eerder nam Jessica Bailiff twee albums op met Low als een soort van begeleidings-band, maar op haar derde album neemt ze zelf het heft geheel in handen. Ze blijkt dan een sterk talent te hebben voor songwriting en arrangeren en prompt is Low een nog grotere referentie dan voorheen. Met een meer uitgekleed geluid komen haar experimentele singer/songwriter kwaliteiten erg mooi naar voren. Schitterend, fragiel album. Denk ook aan Azure Ray en Hope Sandoval. (konkurrent)

Alweer de 5-de plaat van deze synth-pop trio uit Engeland. Openingsnummer 'Total All Out Water' doet wel erg sterk denken aan 'Peaches' van The Stranglers, maar van mij mogen ze. Elk nummer op deze heerlijke trashy plaat weet mij te boeien. Eentje om te draaien voor, tijdens en na het slapen. Koopt! (DW)

'Swarm & Dither'is Keith Fullerton Whitman's (Hrvatski) debuut op planet mu, het label dat garant staat voor Amerikaanse electronische muziek van kwaliteit. Met het grootste gemak springt hij op zijn tweede compilatie-album (hij heeft nog nooit een regulier album uitgebracht!) van de ene stijl naar de andere, waardoor het een zeer gevarieerd geheel wordt. Breakbeat, electro-acoustica, geluiden van computergames, noem het maar op: 'Swarm & Dither' lijkt wel een overzicht van alles wat er zich in de electronische muziek afspeelt. Heerlijke chaotische plaat waarop elke keer weer meer te ontdekken valt. Als het vandaag oudjaar was zou dit absoluut mijn plaat van het jaar zijn. (RB)

Het eerste Fennesz-album sinds zijn electro-acoustische ambient meesterwerk 'Endless Summer' van vorig jaar en een prelude voor zijn volgende studioalbum dat in januari 2003 zal verschijnen op het Touch-label. 'Field Recordings' is een indrukwekkende compilatie van materiaal dat Christian Fennesz tussen 1995 en 2002 aangedragen heeft voor compilaties, soundtracks en speciale projecten. Bevat o.a. zijn debuut voor Mego (nu voor het eerst op cd), diverse uitvoeringen van 'Instrument', een geweldige cover van America's 'A Horse With No Name' en zelfs een nummer dat hij speciaal voor deze release geschreven heeft. Waar de meeste van dit soort compilaties bol staan van tracks die het net niet gehaald hebben voor de reguliere albums is 'Field Recordings' een album dat zeker niet voor Fennesz' andere releases onderdoet. (RB)

Horntveth is een Noor en dat wil hij ons laten weten ook. Het ceedeehoesje en het ceedeetje zelf worden gesierd door een silouette van Noorwegen. Genre? De meest belangrijke invloeden op zijn ruim 20 minuten durende debuut-ep zijn breakbeat (van het drill 'n bass type) en IDM. De nadruk ligt op percussie en ritme met Autechre-achtige tectonische plaatverschuivingen. En die nadruk op percussie en ritme is niet zo vreemd, Horntveth is namelijk de drummer van Jagga Jazzist. (RB)

Minimal experimentalisme uit de collectieve Montreal-scene rond Godspeed You Black Emperor. Onder het productionele oog van Godspeed's Efrim sloeg Hanged up diepe wonden in de multitape. De opnames klinken warm en geïnspireerd en dampen aan alle kanten. Daardoor is 'Kicker In Tow' een toegankelijke plaat geworden met mooie avant-punk voor fans van Dirty Three, The Ex en The Birthday Party. (konkurrent)

Na een fiks aantal eerdere releases en remixen komt de Zweed Henrik Johansson nu voor het eerst met een volledig album op het Londense label Vertical Form. En met "We Can Fix It" is ook meteen duidelijk dat dit electronica-label (net als Schematic overigens) haar vingers durft te brangen aan Hip Hop. Maar dan op een heel bijzondere wijze, alsof het Hip Hop is die wordt geschreven door Autechre. Een ongelooflijk breed scala aan invloeden (naast Hip Hop ook electro, detroit techno en digitale expermentele stukken die je doen denken aan Stockhausen) zorgt voor een zeer gevarieerde plaat, soms toegankelijk, soms artistiekerig en complex. Beetje vreemd, maar errug lekkur. (RB)

Na een aantal in eigen beheer uitgebrachte 3"cd's komt het Weense Thilges3 nu met hun eerste full-length album op het Duitse Staubgold label. Net als bij hun vorige releases liggen ook voor 'Die offene Gesellschaft' een reeks live-optredens aan de basis. Alle live-opnamen zijn gemaakt in de zomer van 2001 in het kleine Oostenrijkse plaatsje Feldkirch waarbij alleen analoge synthesizers gebruikt zijn. Er werd opgetreden in een kindercreche, voor een groep boedhistische monniken, in een gevangenis en in een bejaardentehuis. Live-opnamen aangevuld met studiogeluiden en studiowerk aangevuld met veldopnamen, met als resultaat 8 zeer fraaie electronische stukken. (RB)

Tweede album van de in Duitsland woonachtige Random_Inc waarop hij experimenteert met geluiden opgenomen in Jerusalem. Maar er is aardig wat veranderd. Zo is de conceptuele scheiding tussen Joodse en Arabische geluiden zoals die op zijn vorig album te horen was totaal verdwenen. Daarnaast werkt hij op 'Walking in Jerusalem' samen met diverse andere artiesten zoals Electric Birds, Rip Off Artist en Andreas Tilliander. De beatloze 'reflectieve' cd-release wijkt erg af van de zeer ritmisch georiënteerde vinylversie. Voor beide versies geldt: ten zeerste aanbevolen! (RB)

Een bezig bijtje, die Andreas Tilliander. 'Elit' is al zijn derde album dit jaar. En naast het werk onder zijn eigen naam heeft hij ook al diverse albums en 12"s uitgebracht als Mokira, Komp, Rechord, Skitus en Lowfour. Nauwlettend wordt hij in de gaten gehouden door de electronische muziekgemeenschap. Niet alleen vanwege de ontwikkeling in zijn eigen werk, maar vooral ook door de ontwikkelingen die hij in de electronische muziek teweegbrengt. 'Elit' is net zo abstract als zijn voorgangers, maar toch is hier iets meer gekozen voor een pop-aanpak (door gastvocalen van Jay Jay Johanson en een bijdrage van rapper Fu Dogg). Koud, melodisch en in bepaalde mate zelfs een beetje funky. Scandinavische minimale techno op zijn best. (RB)

Vorig jaar juni stond Sonic Youth (met Jim O'Rourke) geprogrammeerd op het prestigieuze Holland Festival. Konkurrent zag daarin een mooie gelegenheid de band uit te nodigen voor een avontuurlijke opname in The Fishtank. Het eerste voorstel van Sonic Youth was een improvisatiesessie met de tot hun verbeelding sprekende I.C.P.-er Han Bennink, waarna het gezelschap al vrij snel groeide met Wolter Wierbos, Ab Baars (beide ook I.C.P.) en oude bekenden Terrie en Luc van The Ex. Het resultaat is de meest experimentele Fishtank tot nu toe, waarbij moedig het harnas van de popmuziek wordt afgeschud ten gunste van de vrijheid van de jazz, waardoor duidelijk wordt welke kracht er schuilt in de onvoorspelbaarheid: ze is delicaat, abstract en tegelijkertijd zeer boeiend op deze acht sprankelende, supergeïnspireerde improvisaties. (konkurrent)

Wie als fan van het Berlijnse zoemzoem-label Morr Music dit album blind koopt in de veronderstelling dat het de opvolger is van de succesvolle compilatie 'Putting The Morr Back In Morrissey', kan bedrogen uitkomen. Want het eerste schijfje van deze nieuwe dubbeldikke verzamelaar bestaat helemaal uit covers en remixes van de Britse shoe-gazer gitaarband Slowdive, die begin jaren negentig furore maakte. Slowdive blijkt een persoonlike favoriet van labelbaas Thomas Morr. Als het depressieve geneuzel je teveel wordt, valt er op het tweede schijfje nog genoeg moois te halen. Prachtig fragiele elektronica van romantici als Isan, Styrofoam en het nieuwe Italiaanse talent Populous naast robuustere nummers zoals Guitar van House Full of Time en Take A day Off van B. Fleischmann.

Samenwerkingsproject met leden van This Beautiful Mess en Rollercoaster 23. Eén van de eerste tracks die ze ooit opnamen was een bloedstollende versie van The Church' 'Under The Milky Way'. Dat nummer staat nog steeds model voor de stijl van ATCOED. Definieer het als nachtmuziek: korte, schetsmatige liedjes, zware emoties, kinderlijke naïeviteit en wonderschone klanken. Die combinatie hoor je ook terug bij bijvoorbeeld Sparklehorse en Smog. At The Close Of Every Day voegt daar nog een paar sterke referenties aan toe: Mogwai, Timesbold, Godspeed, Pinback, Explosions In The Sky en Tarentel. IJzersterk album in schitterend Constellation-achtig (Godspeed, Silver Mt Zion, Exhaust, Do Make Say Think) klaphoesje. Wat een kwaliteit! (konkurrent)

Wie niet beter weet, zou in het Groninger Whipster de wederopstanding van The Dream Syndicate kunnen horen. Zelden wist een band zo goed dat zompige Steve Wynn-geluid te benaderen. Op deze verrassend intense plaat legt Whipster een lome ritmebasis neer, waarin alle ruimte wordt geboden aan de gitarist. Deze sleept zich traag van noot naar noot en daarbij loopt de spanning behoorlijk op, want de band neemt de tijd in de zeven uitgesponnen songs: een mooie ontmoeting tussen Joy Division en The Shadows. Maar Whipster refereert fraai aan meer gedenkwaardige bands zoals Spacemen 3, Rain Parade, Velvet Underground, Mazzy Star en The Wipers. Postpaisley underground. (konkurrent)

Als er een band is die zich al jaren lang weinig aantrekt van de komende en gaande trends is het wel Motorpsycho. Gestaag werken zij door aan hun oeuvre en het lijkt erop dat deze Noorse heren nu tot volledige muzikale rijpheid zijn gekomen: 'It's A Love Cult' is een superhit. De plaat is het resultaat van Motorpsycho's fascinatie voor de jaren zeventig. Maar de soul-orgeltjes, dwarsfluiten en jazzy vocalen staan wel naast hedendaags rockende gitaren en vette bassen. Een van de hoogtepunten van de plaat is de single 'Serpentine', waar Motorpsycho laat horen, hoe zij met alternatieve rock, gevoelige zang, mooie boventonen en een tinkelende piano een perfecte popsong weten te schrijven. Hun stijl is homogeen en tegelijkertijd zeer divers: van het Beatlesque 'Composite Head', via de snelle rocker 'Neverland' tot het jazzy 'This Otherness'. Wat een plaat! (konkurrent)

Mooi overzicht van de Duitse punk- en new wave-scene tussen 1977 en 1982. Vrijwel alle klassiekers uit die hoogtijdagen van de Deutsche Welle staan op deze goed gedocumenteerde dubbelcd. Natuurlijk zijn sommige nummers alleen maar op sentimentele gronden leuk, maar verbazingwekkend veel heeft de tand des tijds overleefd. Met onder andere Der Plan, DAF, Einstürzende Neubauten, Die Toten Hosen, Abwärts, Andreas Dorau Und Die Marina's, Malaria, Palais Schaumburg, Fehlfarben, Wirtschaftswunder, Die Krupps, Neonbabies en Liaisons Dangereuses. (konkurrent)

Sinds het begin van Dischord in 1980 is het label uitgegroeid tot een fameus punk/hardcore-instituut. In ruim twintig jaar tijd hebben ze een lange rij platen van topbands uitgebracht. Op deze drie cd's staan 24 zeldzame en niet eerder uitgebrachte nummer, plus 50 hits van het label. Met onder andere Teen Idles, Minor Threat, Fugazi, Skewbald, Gray Matter, Rites Of Spring, Beafeater, Dag Nasty, Embrace, Scream, Shudder To Think, Happy Go Lucky, Lungfish, Nation Of Ulysses, Make-Up, Holy Rollers en Jawbox. Dischord is houdt alles nauwkeurig bij en dat blijkt ook uit het prachtige 130 pagina's tellende (foto)boekje met een korte geschiedenis van iedere band. En daar voegen ze ook nog zes live-opnamen aan toe, zodat via de computer de oude hardcore spirit weer tot leven komt. (konkurrent)

Bekijk de achterkant van het derde album van Tin Hat Trio en je ziet gelijk al foto's van drie prachtige akoestische instrumenten. Interesse wordt opgewekt door alleen maar een blik te werpen op die banjo, accordion en viool. Het luisteren van het album wordt dan ook rijkelijk beloond met een perfecte combinatie van de drie instrumenten en meer! Indrukwekkend, swingend, gevoelig en zelfs een heel zoet nummer, waarbij de harpspelende vriendin van Björk ook haar steentje bijdraagt. Kortom, een uiterst afwisselend album om je nooit bij te vervelen. (MB)

De balans tussen in sfeer gevangen nummers en popliedjes is op "Trust" perfect.Opener "Amazing Grace" bijvoorbeeld is bloedstollend, terwijl Low in het nummer daarna ("Canada") net zo makkelijk Suicide en Spacemen 3 door een Jesus and Mary Chain-stofzuiger jaagt. Voor Low werkt die combinatie prachtig. Misschien wel de warmste en meest dynamisch klinkende cd van dit unieke trio... Hun pastorale ambientpop snijdt genadeloos door merg, been en ziel." Productie: Tchad Blake (o.a. Pearl Jam, Los Lobos, Tom Waits). (konkurrent)

Prachtige, dromerige afro-salsa die direct een sfeer neerzet. Deze nieuwe opnames werden gemaakt onder bezielende leiding van Nick Gold, die oa ook verantwoordelijk was voor het samenbrengen van de mannen van The Buena Viste Social Club en ook de CD's van Ibrahim Ferrer en Omara Portuondo produceerde. Het lijkt er op dat Gold wederom er in is geslaagd een niet alledaagse muziek stijl zodanig op te nemen dat het het grote publiek aanspreekt. Het is natuurlijk nog te vroeg om Orchestra Baobab te bestempelen als de nieuwe Buena Vista uit Afrika , maar de voortekenen zijn verdomd gelijk en het geluid en de productie komen uit de zelfde hoek. Als special guests horen we op het nieuw album oa: Ibrahim Ferrer van Buena Vista Social Club en Youssou N'Dour, die ook het album mee-produceerde. (munich)

Maar liefst twee keer brak zanger C.S. Flemmons zijn acoustische gitaar tijdens de opnames van dit nieuwe album. Niet uit balorigheid of als rock pose maar als resultaat van een niet te onderdrukken urgentie om de muziek in zijn hoofd op de juiste manier opgenomen te krijgen. Wat resulteerde in misschien wel de meest dwingende plaat aller tijden. Ongeveinsde pure emotie met als hoogtepunt een totale woedeaanval aan het einde van het eerste nummer, wanneer een rinkelende mobiele telefoon de opnames verstoort. Je hoort gewoon hoeveel het deze man aan energie en emotie gekost heeft deze plaat op te nemen. Wars van commercie en trends. Het is geheel acoustisch maar het is geen folk en laat in rauwheid de nieuwe lichting punk bands ver achter zich. Soms heeft deze plaat de energie van The Stooges zoals in het nummer “Burning” dat eigenlijk alleen te vergelijken is met The Baptist Generals’ eigen underground classic “Pats The Rub” van hun debuut album “Dog”. Op andere nummers klinkt de intens dwingende en bezwerende stem van zanger C.S. Flemmons alsof een uitzinnige de geesten verzoekt. Terwijl het muzikaal lijkt alsof de spoken zich reeds in de ruimte bevinden. Het is geen gospel maar het heeft een “ziel”. Flemmons’ teksten zijn aangrijpend en soms beangstigend maar altijd klinkt er ergens nog een sprankje hoop door. Of het je “grijpt” of niet; The Baptist Generals hebben ontegenzeggelijk hun unieke, zeer eigen geluid ontwikkeld, met hun - in de Amerikaanse pers wel eens als “Ghost Rock” omschreven muziek. En dat is in deze tijd van kauwen en herkauwen absoluut een uitzondering. (munich)

Bas, drum & tape-trio uit Montreal met Godspeed/One Speed Bike-drummer Aidan. Gedurende een korte tour en een nog kortere studiosessie nam Exhaust wat ruwe schetsen op die later tijdens een nieuwe studiosessie netjes werden gerangschikt. Dat levert op "Enregistreur" prachtige momenten op met ultra lage bassen, uigeklede beats, ongrijpbare loops en scherpe clarinetpartijen. Exhuast is kil, licht paranoïde, duister en hartstikke verfrissend. Referenties Tortoise, Him en Godspeed. Op Constellation. (konkurrent)